Next week…. “Having it both ways”
We laten Bordeaux achter ons en passeren op onze route de Garonne en de Dordogne rivier, welke samenvloeien in de Gironde, die het water naar de Atlantische Oceaan voert.
Het grote getijdenverschil van de rivier met +4 meter, toen wij er waren, viel ons meteen op toen we afgelopen week langs de rivier liepen. Heel bijzonder om te zien dat er zo’n enorm verschil in zit en er zowaar kleine strandjes met heuse scheepswrakjes ontstaan in slechts een paar uur tijd.
Langs de 3 bovengenoemde rivieren liggen de wijngaarden van de Bordeaux, hoewel voor het gebied Sauternes en het gebied Barsac een uitzondering geldt. De stokken staan hier aangeplant langs de Ciron, welke ervoor zorgt dat de druiven nobele rot kunnen ondergaan. Hierdoor verliezen de druiven een deel van hun vocht en zijn de smaken in de druif geconcentreerder. Uit deze streek komt onder andere de Château d’Yquem Sauternes, wijn met de enige hoogste Cru-status van het gebied, Grand Premier Cru Château d’Yquem.
We kiezen voor een route zonder tolwegen dit keer, die gek genoeg korter en sneller is. Op deze manier vangen we hier en daar nog een glimp op van de aangeplante druivenstokken in dit gebied. En route passeren we ook nog Cognac en dan staan de druivenstokken, waarvan het grootste aandeel ugni blanc is ineens aangeplant met een heel ander eindproduct als doel, de Cognac.
Cognac is een sterke drank die wordt verkregen door het distilleren van witte wijn. Zoals te verwachten valt binnen de Franse wetgeving moet ook deze drank voldoen aan vele eisen om het label Cognac op de fles te mogen voeren. Een van deze eisen is dat er alleen Cognac op de fles mag staan wanneer de inhoud ook daadwerkelijk uit de Cognac streek vandaan komt. Hebben we dat niet eerder gehoord? Bij een drank uit een Franse wijnstreek die een stuk noordelijker ligt.
Het laatste deel van de route voert ons door bosrijk gebied en langs landbouw akkers, maar er is nog geen druivenstok te zien……tot….. Totdat je de heuvels over komt en het dorpje Sancerre als een soort van eiland tussen een lappendeken van wijngaarden ziet liggen.
Sancerre zelf kijkt uit over het gebied, maar ons dorpje ligt meer in het dal. Chavignol (ja, waar de geitenkaasjes vandaan komen) is onze eindbestemming en we slapen bijna letterlijk tussen de wijngaarden.
We dineren heerlijk in het hotel, uiteraard onder het genot van een witte Sancerre (sauvignon blanc) uit de wijngaarden van de familie waar ook het hotel van is. Morgen proeven we verder en wel van beide oevers van de Loire.
Next week…. “Having it both ways”